Dag 11 (25 september)

Vandaag staan we voor ons doen vroeg op want Seaworld gaat al om 09u00 open. We kunnen weer gratis parkeren en na de gebruikelijke security checks lopen we het park in. We schaffen ons een All-day Dining Deal pas ($50,- pp) aan en mogen daardoor iedere 90 minuten een hoofdgerecht, bijgerecht of dessert en een drankje nemen. We lopen het park door op zoek naar een restaurant waar we iets kunnen halen maar we komen alleen maar dichte zaken tegen. Even rond gehoord en blijkbaar is enkel Panini's Bistro Cafe om dit uur open dus schuiven we daar even aan. We nemen allebei een Chicken Pesto Panini, zakje chips (misschien voor later op de dag) en een beker frisdrank. We zitten vlak bij de Mako achtbaan gaat Karine deze even snel doen terwijl ik aan mijn panini begin. Dat ding is veels te groot en met veels te veel beleg dus spijtig genoeg gaat hij niet helemaal op en belandt het restje in de vuilbak. De dolfijnen zijn net wakker dus gaan we even kijken bij hun bassin. Nu kan je ze tenminste goed zien want op andere rijden zitten ze vooral onder water.

Vandaag gaan we vooral wat shows en dingen doen die we nog niet gedaan hebben. Tijd om het aquarium te bezoeken aan de Journey to Atlantis.  Een mooi groot aquarium met grote glazen tunnel waarbij de haaien over je heen zwemmen. Lang kan je wel niet kijken want je staat op een rolband dus je kan niet stilstaan. In het Seaport Theater gaan we naar Rescue Tails kijken. Er passeert o.a. een stinkdier, uil, vos en een coendou. Vooral informatief babbeltje en meer iets voor kleine kinderen maar toch leuk om even te zien. We vullen onze buiken iedere 90 minuten maar portie gewijs is het niet vol te houden dus af en toe enkel een bijgerechtje en een drankje.

We lopen wat door het park en stoppen even bij de zeeleeuwen. Je kan visjes kopen om ze te voeren en dat zal je geweten hebben als je er rondloopt. De zeeleeuwen zitten op de rotsen die het water omcirckelen en bedelen/roepen om het hardst om een visje te krijgen. Natuurlijk wel opletten dat de vogels niet met je visjes gaan lopen!

Behalve dat het vanavond Howl-o-scream is is er de hele dag Halloween Spooktacular voor de kinderen. Je kan een zak kopen waar je snoep in past ($4,-) en in een deel van het park staan standjes waar je snoep kan krijgen. Je ziet veel kinderen/volwassenen met een tasje lopen. Next stop: de orka show. Lang niet meer zo spectaculair als 25 jaar geleden maar nog altijd zeer leuk om te zien. Zeker geen show waarbij je op de eerste 10 rijen (splashzone) wilt zitten als je droog wilt blijven. De orka's zorgen er wel voor dat je nat wordt door met hun staarten in het water te slaan of door op hun zij neer te komen.

We doen nog even allebei de Kraken voordat we ons avondeten opeten. Er is ondertussen al een groot deel van het park gesloten want hier zal straks Howl-o-scream plaats vinden. We moeten even zoeken waar we binnen kunnen voor Howl-o-scream want het staat slecht aangegeven. 

Net voor 19u00 scannen we onze tickets en krijgen we een polsbandje om. Stipt 19u00 opent het Howl-o-scream gedeelte en we lopen achter de menigte aan. Enkele tellen later staan we in de rij voor een gruwelhuis (Blood Beckoning). Was niet helemaal de bedoeling om er een zo snel te doen maar ja nu we er toch staan stappen we niet uit de rij. 5 minuten later stappen we het gruwelhuis in en met een Karine die aan mijn arm vasthangt loop ik door het huis. Een paar jumpscares en gillen later staan we weer buiten. Karine heeft het overleefd!! We hadden wel geluk dat de mensen voor ons iets trager waren waardoor wij op een gegeven moment vlak achter hen liepen en zij alle scares kregen en wij niet.

Dan lopen we richting de Monster Stomp show. We moeten nog even wachten want de zaal is nog niet open. Karine gaat de Mako in het donker doen terwijl ik bij de ingang van de zaal wacht. Terwijl Karine in de rit zit gaat de zaal open en kies ik vast een plaats uit. De zaal loopt redelijk vol en ook Karine voegt zich bij mij. Zo'n 10 minuten later begint de show. Een knappe show met knappe songs en stomp elementen. Een aanrader. Als we buiten komen zien we dat we eventueel de volgende show zouden kunnen halen dus lopen richting de Skytower waar vlakbij de show plaats vindt. Lurking in the Depths: An Adventurer’s Tale is een aanfluiting en buiten een vaag verhaaltje dat wordt verteld gebeurd er niks. Velen waaronder onszelf blijven verdwaasd achter. We lopen via enkele scare zones naar een van de volgende gruwelhuizen; Captain’s Revenge – Drowned in Darkness. We moeten een tiental minuutjes aanschuiven voordat we binnen mogen. Karine heeft weer geluk want er loopt weer volk vlak voor ons dus de schrikeffecten vallen weer een beetje mee. Dan lopen we naar het laatste deel van het park dat we nog niet gedaan hebben en kijken een stuk van de Siren's Song voordat we het Beneath the Ice gruwelhuis in lopen. We hoeven niet te wachten en wederom heeft Karine mazzel. Iemand in een rolstoel voor ons dus ze komt er weer simpel van af. We doen nog een gruwelhuis voordat we naar huis gaan. De Siren of the Sea heeft wel een paar schrikmomenten in petto voor ons want we lopen redelijk solo door het huis. We hebben het overleefd! Op naar de uitgang en dan nog een flinke wandeling over de parking want de auto staat helemaal aan de andere kant van het park. Het is bijna 23u30 als we terug thuis zijn en duiken dan ook snel ons bed in. We zullen de komende dagen het weer wat in de gaten moeten houden want orkaan Ian zou onze kant kunnen opkomen.