dag 19 (16 juli)

Tegen half 10 landen we met maar een paar minuten vertraging in Dublin. We laten onze paspoorten zien aan de douane en lopen dan naar de uitgang. Onze terugvlucht is pas op 6 uur deze avond dus we blijven niet wachten op de luchthaven. We gaan nog even bijslapen in het Maldron hotel op loopafstand van de luchthaven. We krijgen al snel een familiekamer aangeboden en nadat we ons even in onze pyjama’s hebben gehesen duiken we alle 4 snel onder de wol. Het duurt niet lang of we zijn allemaal in dromenland. Om half 4 gaan onze wekkers en frissen we ons een beetje op voordat we terug lopen richting de luchthaven. We gaan nog even iets eten voordat we vertrekken (Fish & Chips). Na de nodige formaliteiten op de luchthaven lopen we richting de gate en al snel kunnen we instappen voor de laatste vlucht van onze vakantie. We nemen plaats op de laatste rij en met een paar minuten vertraging vliegen we naar Brussel. Het is iets na half 9 als we landen op Zaventem en we kunnen uitstappen. We laten wederom onze paspoorten zien en halen dan onze koffers op. Ze zijn er redelijk snel dus we kunnen al snel richting de auto. We hoeven maar kort te wachten op de bus die ons naar de parking gaat brengen. De chauffeur heeft blijkbaar haast want hij scheurt er als een bezetene van door (handig als je je koffers moet tegenhouden). Kwart over 9 hebben we onze auto ingeladen en rijden we richting huis. Schakelen ipv een automaat; dat is weer even wennen. Tegen 10 uur komen we thuis; home sweet home! We halen de brievenbus leeg, halen de koffers uit de auto en drinken iets voordat Karine en ik de eerste koffers vast leeghalen. De kussens gaan uit de vacuümzak want die hebben we nodig en als de eerste 2 koffers/tassen leeg zijn houden we het voor gezien. Morgen de rest. De kinderen duiken in hun bed en wij gaan nog even op de bank zitten voordat ook wij in ons bed kruipen.

De vakantie zit er weer op. Het was weer een fantastische tijd waar we weer veel herinneringen aan zullen over houden. De villa was weer top en ook de pretparken waren geweldig. Alle lezers van de blog bedankt voor jullie interesse en reacties. Het was leuk om te zien dat we iedere dag meer dan 300 hits hadden op de blog. Als beloning hebben we maar wat goed weer meegenomen uit Orlando want het is precies niet veel soeps geweest terwijl we weg waren.

 

Dit was de voorlopig de laatste Florida blog van ons. Over 3 jaar gaan we een toer aan de westkust doen en de totale zonsverduistering meemaken ergens in de buurt van Tennessee. Tegen dan zal er wederom een blog zijn: USA2017.blogspot.com dus wie weet tot dan!

 

dag 18 (15 juli)

We slapen nog lekker wat uit want vandaag vliegen we terug en op de vlucht zullen we toch niet echt veel of knap slapen. Na het ontbijt gaan de kinderen nog wat zwemmen en beginnen wij met het inpakken van de koffers.  De kinderen vinden altijd 1 ding super leuk aan deze dag. Alles moet op dus chips en ijs a volonté! Moet dat echt allemaal mee? Blij dat we met maar 3 koffers/tassen heen zijn gekomen en met 4 naar huis kunnen gaan. Qua kilo’s is het niet echt een probleem maar qua volume wel. Gelukkig kunnen we de kussens al in een vacuümzak doen want dat scheelt heel wat plek. Gelukkig krijgen we alles redelijk goed ingepakt en houden we zelfs nog een beetje ruimte over.

We mogen van de eigenaren van de villa tot 5 uur in de villa blijven (waarvoor hartelijk dank)dus we hebben alle tijd vandaag. Tegen half 1 is het echt tijd voor de kinderen om uit het zwembad te komen want anders krijgen we de badkleding niet meer droog voor vertrek. We eten nog even een boterham en ook het laatste beleg moet er nu aan geloven. Na het eten rijden we nog even naar de Publix voor nog enkele etenswaren die we nog mee naar huis willen nemen. Dat past nog maar net in de koffers erbij! Thuis gekomen kijken we nog wat TV en eten we verder van de chips. Karine pakt de laatste zaken in terwijl ik nog even bij de plaatselijk bibliotheek, net als de vorige keer, nog even onze boarding kaarten ga afdrukken (voor $ 0,80 ook weer geregeld). Iets na 4 uur besluiten we langzaam door te gaan want het is nu even droog. Sinds een uur of 2 vallen er namelijk geregeld buien. We doen de garagepoort open en rijden de auto achterwaarts binnen zodat we zeker droog kunnen inladen. Gelukkig heeft de auto een grote kofferbak want anders kregen we alles niet mee. We kijken nog even 1x alles na en vertrekken dan uit de villa. Het is er ons weer zeer goed bevallen!

We stoppen onderweg nog even bij de Wawa om te tanken zodat we zo min mogelijk zullen moeten betalen bij Alamo voor de tankbeurt (scheelt zo wat 2 dollar de gallon met de normale prijs). Ik tank de auto volledig vol en rijden dan richting de I4. Het is druk onderweg en ook op de I4 verliezen we veel tijd. Het is duidelijk spitsuur. Iets later dan voorzien komen we aan op de luchthaven.  We leveren de auto in en hoeven niks bij te betalen (tank zit blijkbaar nog vol genoeg voor ze). Gepakt en gezakt lopen we richting de balie van Aer Lingus, die we niet meteen kunnen vinden. Anders dan de vorige keer moeten we nu gewoon mee aanschuiven in de rij in plaats dat we de koffers via een verkorte rij kunnen afgeven. Daar gaat ons plan om nog iets te eten op de luchthaven. We schuiven  aan en blijkbaar zijn er nogal wat probleemgevallen want het gaat bij momenten voor geen meter vooruit. Na een half uur aanschuiven zijn we eindelijk aan de beurt en krijgen we nieuwe boarding passen. Had ze dus beter niet geprint, ach ja. We geven de koffers af en lopen richting de security. We hoeven dit keer niet door de bodyscan heen en behalve de computer moeten hier ook de tablets niet apart gescand te worden. De security gaat sneller dan verwacht en we houden dus nog een beetje tijd over voor een snelle snack. Karine en ik nemen allebei een broodje met mozzarella en de kinderen ieders een croissant en een halve brownie. We lopen verder richting de gate en nemen nog even plaats op een van de stoelen. De vlucht heeft wat vertraging en uiteindelijk kunnen we pas instappen op het oorspronkelijke vertrekuur. Met een half uur vertraging vertrekken we dan eindelijk richting onze eerste bestemming; Dublin. We vliegen dit keer niet over de oceaan maar vliegen de oorspronkelijk route terug. We moeten een aardig stuk over het binnenland van Amerika vliegen vanwege stormen voor de Amerikaanse oostkust. Zelfs nu hebben we nog last van onweersbuien en regelmatig wordt het vliegtuig goed door elkaar geschud. Laura krijgt het een beetje benauwd van dat gebliksem en geschud en voelt zich een beetje misselijk worden. Gelukkig kan ze alles binnenhouden en gelukkig wordt het geschud ook een stuk minder. We kijken op de vlucht nog wat films en proberen wat te slapen (wat de kinderen redelijk lukt maar ons minder).

dag 17 (14 juli)

Vandaag is onze laatste volledige dag in Florida en we maken nog eens van de gelegenheid gebruik  om ons nog eens lekker uit te leven in Aquatica. We staan iets eerder op dan normaal want we moeten nog langs Discovery Cove voor onze foto. Rond 8 uur rijden we de parking op bij Discovery Cove en we melden ons even bij een van de balies. De hostess neemt ons mee het park in en al snel bereiken we de balie waar je achteraf de foto’s kan ophalen. De fotograaf ter plaatse maakt een foto van ons vieren en nog geen paar minuten later zijn we in het bezit van onze foto. We krijgen er 2 als compensatie; nette service. Het is bijna half negen als we Discovery Cove hebben verlaten en de parking van Aquatica oprijden. We mogen nog niet de parking oprijden dus zetten we ons in de rij van een van de betaalhokjes. Pas om 10 over half 9 kunnen we betalen ($13,-) en mogen we de parking oprijden. We staan weer redelijk dicht bij de ingang. Bij de ingang hebben ze precies wat problemen met het scannen van de kaartjes want we er is geen vingerscan (is dit de reden van de vertraging bij de parking?). Zodra we binnen zijn regelt Karine weer een kluisje in de buurt van de Banana Beach Buffet. We moeten nog even wachten voor we het park verder in mogen want het is nog geen 9 uur. Eens 9 uur lopen we richting onze vaste stek bij Walkabout Waters.

We doen de spullen in het kluisje en halen dan onze bandjes op van de all-day dining. Snel even iets drinken en dan op naar de eerste attractie van vandaag; de Walhalla Wave. We doen deze een paar keer want het is nog niet druk. Eerst met 4 daarna gaan Laura en Tessa in 1 bootje samen en stappen Karine en ik in de volgende. Plezier verzekerd. Daarna gaan Karine en ik de Taumata Racers doen. Met z’n vieren lopen we dan richting de Whanau Way glijbanen. De kids vinden deze geweldig!  In totaal zijn ze wel 5 keer afgleden en wij 4 keer. Wij hebben de laatste keer nog even de Omaka Rocka gedaan. We hebben weer genoeg treden beklommen vandaag! We beginnen al wat trek te krijgen maar duiken toch nog eerst even het golvenbad van Cutback Cove in. Nadat we genoeg gewiegd zijn door de golven lopen we naar de Banana Beach Buffet. We genieten weer volop van het buffet en de pizza, pasta, salades, broodjes en cake vullen achteraf weer onze buiken. We kunnen er weer even tegen. De kinderen willen nu heel graag de Roa’s Rapids doen dus zwemvesten aan en drijven maar.

Na 2 rondjes stappen we weer uit en gaan Karine en ik even zitten op onze stoelen terwijl Laura en Tessa Walkabout Waters gaan verkennen. Ze spelen er lekker op los. Laura is het op een gegeven moment wel zat en gaat met Karine de HooRoo Run doen. Het is al een stuk drukker dus ze moeten wel even aanschuiven. Zodra ze terug zijn ga ik samen met hen de Walhalla Wave doen. Dat ging weer super hard. We pikken Tessa op en gaan we nogmaals de Roa’s Rappid doen. Na een paar rondjes beslissen we nog maar eens onze buiken te gaan vullen bij de Banana Beach Buffet. Mmmm dat smaakt allemaal weer zo lekker. We zijn klaar en ik ga met Laura nogmaals de Roa’s Rappid doen terwijl Tessa Walkabout Water onveilig gaat maken. Karine gaat nu even rustig zitten en nadat Laura en ik terug zijn gaat Laura ook nog even in Walkabout Waters. Na een tijdje gaan de meiden nog even een keer met Karine in de Roa’s Rapids. De lucht begint al wat donker te zien en zodra ze hun 2^e rondje gedaan hebben moeten ze er verplicht uit. Alle glijbanen, rivieren, zwembaden etc worden leeggehaald en het begint al zachtjes te regenen. We besluiten op onze stoelen (onder de parasol) de bui voorbij te laten gaan. Het begint nu ook te onweren en de regen komt harder uit de lucht. Even houdt de regen op maar al snel begint het nog harder te regenen. Als Karine en Tessa even naar het WC gaan slaat het onweer zeer vlakbij in. Zodra de dames terug zijn gaan de hemelsluizen serieus open en beslissen we toch maar in te pakken. Handdoeken in een plastic zak en door de stromende regen richting kluisje. Hier maar even wachten tot het minder hard gaat. Na een kwartier gaat het eindelijk minder hard regenen en kunnen we richting de WC’s om ons te gaan omkleden. We houden het voor gezien. Het onweer blijft redelijk dichtbij en we gokken dat het park voorlopig niet echt terug open gaat.

We lopen terug naar de auto terwijl het even droog is en rijden terug naar de villa. Onderweg vallen er af en toe buien en bij thuiskomst ziet de lucht er gitzwart uit. Het begint serieus te waaien en te bliksemen. Niet veel later valt het met bakken uit de lucht. Wij springen ondertussen in de douche. Als we klaar zijn is het even wachten tot het droog is. We bellen alvast naar de Texas Roadhouse zodat we daar niet te lang in de rij hoeven aan te schuiven. Als we aankomen bij de Texas Roadhouse kunnen we meteen naar onze tafel. Laura neemt deze keer de ribbetjes en Tessa de gegrilde kip. Karine gaat voor de Smuttered Chicken met een zoete aardappel. Of ze er nog marshmallows op wil. Ach ja proberen maar een keer zekers? Nou volgende keer beter laten want op de zoete aardappel ligt een flinke laag marshmallows en het geheel is nu veel te zoet. Ik ga voor iets dat je bij ons niet snel vindt en neem de Fried Catfish. Het smaakt allemaal weer veel te lekker en de porties zijn zo groot dat we echt geen ruimte hebben voor een toetje. We gaan naar huis en kijken nog even wat TV. Morgen is het uit met de pret en zullen we onze koffers moeten pakken!

dag 16 (13 juli)

We zijn vandaag al redelijk vroeg wakker en ontbijten ieder in ons eigen tempo. Nadat we klaar zijn rijden we door naar JCPenney in Clermont. We komen er veels te vroeg aan want de winkel gaat pas over ander half uur open. We rijden dan maar door naar Winter Garden Village. Laura wil ook nog iets van Victoria’s Secret en hier hebben ze ook een filiaal. Ook hier is bijna alles nog dicht al moeten we nog maar een half uurtje wachten of zo. We gaan dan maar iets kleins eten bij Panera Bread. Erg lekker allemaal. De winkel van Victoria’s Secret is ondertussen geopend en we gaan dan ook snel binnen. Laura past verschillende types BH’s en neemt 2 stuks mee (+ wat slips). Ook Karine koopt nog een aantal slips en ruim een uur later stappen we buiten. Daar het ondertussen alweer middag is gaan we nog maar even snel iets eten. We stoppen bij de KFC/Taco Bell. Ik neem iets van de Taco Bell en de rest neemt KFC food. Eens we ons eten binnen hebben rijden we terug naar JCPenney en hier shoppen we nog even wat rond. Tessa heeft ook een paar BH-tjes gevonden en na wat discussie over de prijs aan de kassa (is het nu 1 + 1 aan 50% oftewel $32,- of 4 stuks voor $ 15,-) rekenen we de BH-tjes af (aan $15,-). We rijden hierna naar de villa en duiken allemaal lekker in het zwembad. Gedurende een paar uur spetteren we er flink op los. Na het douchen rijden we door naar Bahama Breeze. Dit was ons zo goed meegevallen dat we vandaag nog eens terug gaan. Het eten is weer heerlijk en meer dan genoeg. Karine had de Fresh Pan-Seared Salmon Pasta, ik de Jamaican Jerk Chicken en de kids de chicken tenders. We nemen nog een toetje (van Chocolate Island tot Banana Nut Bread Supreme) en krijgen ze maar met moeite op (of net niet op). Tijd om terug naar de villa te rijden en nog wat TV te kijken. Ik schrijf nog even de blog van de laatste 2 dagen en dan is het tijd om te gaan slapen. Morgen nog even terug naar Discovery Cove voor de foto en dan op naar Aquatica voor onze laatste volle dag in Florida.

dag 15 (12 juli)

We hebben vandaag lekker uitgeslapen en rond een uur of 10 doorgereden richting Premium Outlet International Drive. Tis hier precies een stuk drukker dan op Vineland dus we staan iets verder weg geparkeerd. Hier wat spullen voor het thuisfront gekocht en voor Karine iets bij Victoria’s Secret. We beginnen al een beetje honger te krijgen dus we rijden richting de Mall at Milennia want we willen een keertje gaan eten bij de Cheesecake Factory. Ook hier is het erg druk en we moeten zeker 35 minuten wachten voordat we een plekje kunnen krijgen. Vlakbij de Cheesecake Factory zit ook nog een Victoria’s Secret en Karine wil nog even kijken voor een extra BH. We stappen binnen in deze grote zaak en al snel heeft ze haar keuze gemaakt. De pasruimte is schitterend en de paskamer is groot. Met een nieuwe BH op zak lopen we terug naar de Cheesecake Factory en we kunnen al snel aan tafel. Laura en ik bestellen een omelet (Laura met bacon en ham en ik de California versie), Karine de Grilled Chicken and Advocado Club en Tessa de Chicken Strips. De porties zijn weer mega en spijtig genoeg hebben we geen ruimte voor een dessert. Tessa heeft toch nog wat plek over en zij neemt een ijsje toe. Daar we toch wel iets van cheesecake willen eten bestellen we nog een Caramel Pecan Turtle cheesecake en Carrot cake om mee te nemen. Man wat een portie is de Carrot cake. Die hadden we nooit ter plekke opgekregen. We stappen buiten met bijna exploderende buiken; dat wordt vanavond niet veel meer eten! We rijden terug naar de villa en doen onderweg nog even boodschappen. Thuis vermaken we ons zelf nog even en tegen de avond beginnen we aan de taarten. Het is erg lekker maar zo veel dat we het zelfs nu nog niet opkrijgen met z’n vieren. We zaten verder nog zo vol dat we behalve de taart zelfs niets meer gegeten hebben. De taart die we over hebben is in de koelkast gegaan en zal morgen verder opgegeten worden want het is zonde om weg te gooien. We gaan op een normaal uur slapen maar kunnen morgen wederom lekker uitslapen want we hebben niet echt iets op het programma staan.

dag 14 (11 juli)

Al heel vroeg in de ochtend, zeg nog maar nacht, gaat de wekker al af. Het is kwart voor 6 en we moeten flink in onze ogen wrijven om op te staan. We ontbijten en maken ons middageten klaar zodat we kunnen vertrekken naar Universal Studios. Vandaag staat een bezoek Harry Potter and the Escape from Gringotts op het programma. Tegen half 7 rijden we al door en om kwart na 7 staan we weer in de bekende parking (Spiderman rij 551). Bij de tascontrole is het nog super rustig en we staan dus al snel aan de ingang van Universal Studios. Karine en Laura schuiven aan bij de rij mensen die naar Diagon Alley willen. Tessa en ik doen de spullen in de locker en struinen nog even door een van de winkels daar het park nog niet echt open is. Zodra het 8 uur is mogen we verder binnen en staat voor ons als eerste Dispicable Me Minion Mayhem op het programma. We hoeven niet aan te schuiven en krijgen, nadat we ons 3D brilletje hebben, al de intro film te zien. Enkele minuten later zitten we al te kijken naar de 3D film. Ik weer op de vaste stoelen en Tessa op de eerste rij. Als we buiten komen zien we Karine en Laura. Zij hebben een kaartje kunnen bemachtigen om Diagon Alley in te mogen om half 9. Let wel op dat is enkel voor Diagon Alley en niet voor Gringotts! Karine en Laura maken even van de gelegenheid gebruik om de Hollywood Rip Ride Rockit te doen want er is quasi geen wachttijd.
Na de rit laten ze ons weer achter en lopen richting Diagon Alley zodat ze kunnen beginnen aan te schuiven voor Harry Potter and the Escape from Gringotts. Ze kiezen de Single Riders rij want de normale rij bedraagt al bijna 240 minuten wachten! Na ongeveer 50 minuten wachten in de single riders rij mogen we samen naar rij 8 om in het karretje te mogen gaan zitten. Onze wachttijd wordt nog met 10 minuten verlengd aangezien er een technische storing is. Eindelijk mogen we het treinkarretje instappen en kunnen we onze 3D brillen opzetten. We rijden naar het eerste scherm en zien daar dat we niet onopgemerkt de bank zijn binnengeslopen. We zijn ontdekt en Bellatrix von Detta behekst ons met een toverspreuk waardoor we met volle vaart naar beneden donderen. Hierna volgt nog een wilde rit langs verschillende schermen waar we Potter en co, heer Voldemort en een grote slang tegenkomen. Best wel een mooie rit maar hadden er toch wel meer van verwacht.

Tessa en ik gaan het park verder verkennen en het is nog erg rustig. Tessa wil TRANSFORMERS: The Ride-3D nog eens een keer doen. De wachttijd is nog geen 5 minuten en via de single riders zij kan ze zelfs meteen instappen. Ze vindt het geweldig om alleen te doen terwijl ik wacht bij de uitgang. Nadat ze buiten komt wil ze nog even op de foto met een Transformer. Het is wel weer Bumblebee but who cares. We lopen samen verder richting Springfield en gaan nog even op de foto met enkele personages. Dan is het tijd voor de Kang & Kodos’ Twirl ‘n’ Hurl. We kunnen meteen plaats nemen want het is nog erg stil hier. Na wat met de ufo’s op en neer te zijn gegaan wil Tessa nog eens The Simpsons Ride doen. Wederom gaat zij alleen binnen terwijl ik buiten wacht. Na 15 minuten komt een glunderende Tessa weer uit de uitgang lopen. Voordat Tessa nog eens de MEN IN BLACK Alien Attack gaat doen scoren we ook nog even een return ticket voor Diagon Alley. We zullen minimaal 70 minuten wachten voordat we daar binnen kunnen. Tessa schiet er in MIB flink op los en weet een score van meer dan 268.000 punten te halen. Dan gaan we samen de Woody Woodpecker’s Nuthouse Coaster doen. Tessa heeft de tijd van haar leven deze ochtend want zij mag kiezen wat ze wilt doen. Na de eerste rit willen we opnieuw gaan aanschuiven maar dan laten de andere dames van zich horen. Via facebook (handig dankzij de gratis WIFI in Universal) spreken we af om elkaar te ontmoeten bij Terminator 2: 3-D. Als we aankomen kunnen we nog net de 10 uur show meemaken. De show is een 3D show met een gedeelte gespeeld door echte acteurs ter plaatse. Aardige show met veel stukken uit de film.

 

Laura wil ook nog eens MEN IN BLACK Alien Attack doen en de dames gaan dit keer via de normale ingang binnen zodat ze eens kunnen zien hoe de normale wachtrij is aangekleed. Ik wacht een kwartiertje buiten en hierna springen we met z’n allen nog eens even binnen in Diagon Alley. Het is nu een stuk drukker dan de vorige keer en we hebben het dan ook al snel genoeg gezien. Tijd om met de Hogwarts Express naar het andere park te gaan. We gaan dus nogmaals aanschuiven voor perron 9 ¾. Dit keer moeten we even iets meer geduld hebben en na een tiental minuutjes stappen we op de trein en kunnen we de film nogmaals bekijken. Bij aankomst in Islands of Adventure gaan we Hogsmeade in waar Tessa op ons zal wachten terwijl ik, Karine en Laura de Dragon Challenge gaan doen. We doen de blauwe baan eerste en via de re-ride doorsteek gaan Laura en ik nog eens terug om de rode baan te doen. Voor de blauwe moesten we nauwelijks aanschuiven en voor de rode moeten we 1 rit langer wachten. In dit tempo kunnen we dus lekker veel doen vandaag.

Het is ondertussen al middag geworden dus we nemen de Hogwarts Express terug naar King’s Cross Station net naast Diagon Alley. We lopen vervolgens terug naar de ingang om onze lunch uit de locker te halen en eten in de buurt van de lockers onze bagels op. Met de flessen en onze buiken weer volledig gevuld verlaten we Universal Studio om wederom naar Islands of Adventure te gaan. Nu gewoon te voet. Door de regen hebben we vorige keer niet alles kunnen doen maar nu is het puffen van de warmte. Tessa wil niet mee in de Hulk dus zij gaat bij de uitgang op ons wachten terwijl de rest via de single riders rij The Incredible Hulk Coaster gaan doen. Zelfs via de single riders nog een half uurtje aanschuiven. Karine en Laura kunnen samen in een rit zitten (wel niet op dezelfde rij) en ik heb de rit erachter. De warmte begint zwaarder en zwaarder te wegen maar we willen nog niet weg. Nog 2 attracties te gaan. Eerste stop The Amazing Adventures of Spider-Man. Wederom een 3D thrill ride. Ik pas dus en zoals achteraf blijkt een slimme keuze. Het is een erg leuk attractie en de dames zijn dan ook blij dat ze hem gedaan hebben (wederom via de single riders rij gedaan want die gaat een stuk sneller vooruit). Dan de laatste stop; Docter Doom’s Fearfall! Karine laat deze aan haar voorbij gaan. De kinderen en ik lopen de single riders rij in en binnen 5 minuten kunnen Laura en Tessa al instappen. Stoere Tessa heeft deze toch wel voor haar gewaagde attractie goed overleefd! IK kan een rit later al instappen en nadat we allemaal weer samen zijn beslissen we dat het toch echt wel genoeg is geweest. De hitte is te ondragelijk geworden. Laura en ik halen nog even de locker leeg en dan is het terug richting auto. Onderweg naar huis stoppen we nog even bij de Walmart voor de broodnodige boodschappen. Bij thuiskomst duik ik het zwembad in en de kinderen volgen al snel ook. Karine heeft wat koppijn dus die gaat even een dutje doen. Ik begin al vast aan de blog en we douchen allemaal even snel voordat we gaan eten bij Outback Steakhouse.

We hebben al vooraf gereserveerd via het internet maar moeten toch nog even 10 minuten wachten want het is erg druk. In de verte is het flink aan het rommelen en zodra we aan de beurt zijn gaan de hemelsluizen wagenwijd open. Gelukkig zitten we binnen! We hebben even kunnen proeven van de Onion Bloom. Een grote gefrituurde ui. Wij vinden het wel lekker maar de kinderen niet zo. We zullen het maar niet als voorgerecht nemen want anders gaat er niks anders meer in zoveel is het. Tessa gaat voor het kindermenu (tosti met frietjes), Laura voor de steak, ik voor de Teriyaki Steak Medaillions en Karine voor de Baby Rack Ribs. Het is allemaal erg lekker en de borden zijn dan ook al snel leeg. Tessa neemt nog een ijsje toe en de rest deelt samen de Sweet Adventure Sampler Trio (brownie, carrotcake en classic cheesecake). Meer dan genoeg voor ons 3. We stappen dan ook voldaan buiten terwijl het nog zachtjes spettert. Na een korte rit zijn we weer bij de villa. De kids gaan al slapen, wij kijken nog wat TV en maken de blog af. Morgen weer lekker uitslapen en in de middag shopping-time! 

dag 13 (10 juli)

We slapen uit tot een uur of 9 en na een rustig ontbijt rijden we richting Downtown Disney. Hier bezoeken we even de Lego winkel waar Tessa nog wat Lego koopt. Ook enkele andere winkels worden nog even aangedaan maar hier kopen we niks. Het is warm, erg warm vandaag en eigenlijk willen we niet te lang blijven. We nemen nog even onze traditionele foto’s aan de T-shirts en de Lego winkel voordat we terugrijden naar de villa. Thuisgekomen is het tijd voor het middageten en vervolgens duiken we in het zwembad. Ik begin aan de blog en duik ook geregeld even in het zwembad om af te koelen. Ondertussen is het al wat donker gaan zien en in de verte onweert het al. Tegen half 5 begint het ook bij ons te onweren en laten we het zwembad voor wat het is. Vandaag eten we een thuis en staat er pasta op het menu. Maar goed ook want het onweert serieus en het regent flink. Na het eten kijken we nog wat TV en gaan we bijtijds slapen. Morgen moeten we er erg vroeg uit want we willen voor 8 uur al aan de ingang van Universal staan zodat we Harry Potter: Escape from Gringotts kunnen doen zonder uren in de rij te moeten staan.

dag 12 (9 juli)

We staan op het normale pretpark uur op en vertrekken iets na 8 uur richting Tampa. Op de snelweg naar Tampa mag je zelfs 70 mijl (lees 112 km) per uur. Het hardst dat we al hebben gemogen deze vakantie. Ja zo hard als in België of Nederland mag je hier niet. Het is bijna half 10 als we bij Busch Gardens aankomen. We kunnen mooi dicht bij het treintje parkeren en na een korte rit met het treintje staan we bij de ingang. We scannen onze passen van Discovery cove (+ vingerafdrukken) en mogen binnen. Falcon’s Fury is wegens technische problemen nog steeds niet open. We gaan als eerste de Cheetah Hunt doen. Een toffe snelle coaster en zelfs Tessa gaat mee deze keer ook al gaat deze achtbaan 1x over de kop. We moeten een kleine 45 minuten aanschuiven en dan is het aan ons. Karine en Tessa gaan samen (midden in het karretje) eerst en ik en Laura volgen 2 ritten later (helemaal van voor). Bij deze achtbaan wordt je niet naar boven getakeld maar via magneten gelanceerd. Als snel schieten we door het prachtige en soms bochtige landschap. Een kurkentrekker en een wilde slinger rit door een canyon later stappen we uit. Een zeer toffe achtbaan en zeker een aanrader waard. Tijd voor de volgende achtbaan; Montu. Wij hebben die 4 jaar geleden al gedaan maar de kids nog niet. Voor Tessa is deze nog veel te wild maar Laura gaat hem zeker doen. Ik en Laura schuiven zeer kort aan en na tig keer over de kop te zijn gegaan wisselen Karine en ik van plaats en gaat zij met Laura hem (nogmaals) doen. Handig die child swap. We beginnen al dorst te krijgen en besluiten voor vandaag ook maar de All-Day Dining Deal te nemen. We gaan blijven tot het vuurwerk vanavond dus dan halen we het er wel uit.

Nadat we onze buiken hebben gevuld en flink wat te hebben gedronken gaan we verder op stap. We lopen richting het Pantopia gedeelte en willen onderweg nog even de Rhino Rally doen. Deze ligt net als alle andere buitenattracties stil wegens onweer dat in de buurt is vastgesteld. We wachten toch even maar het duurt toch langer dan voorzien dus we lopen verder. Tessa gaat een rit op de Grand Caravan Carousel doen en tijdens haar rit zien we dat ze proefdraaien bij de SandSerpent. We besluiten maar alvast aan te schuiven zodat als de rit terug opengaat we als een van de eersten er in kunnen. Binnen de 5 minuten gaat de attractie open en nemen we plaats in een karretje. De SandSerpent is een achtbaan met scherpe bochten (a la Crazy Mouse attractie) en we werden al snel van de ene kant naar de andere kant gegooid in ons wagentje.  Nu alles weer open is besluiten we de Kumba te gaan doen. Deze achtbaan heeft de nodige loopings en gaat goed snel. Karine en Laura nemen al snel plaats in een karretje en na hun rit wisselen Karine en ik weer van plaats. Laura heeft toch een geluk dat Tessa nog in weinig achtbaanritten durft zodat zij ze 2x kan doen voor de prijs van 1. Het is ondertussen al weer bijna 1 uur dus we besluiten nog maar iets te gaan eten. Een kleine snack want we zitten nog redelijk vol van deze ochtend . We vullen onze drinkbussen en zetten dan koers richting Stanleyville. Op de website van Busch Gardens hadden we gezien dat er een show was van Madagascar; Madagascar Live! Operation: Vacation. Deze muzikale show was leuk om te zien en de kostuums van de figuren zagen er erg mooi uit; vooral die van Alex the Lion. We gaan nog even op de foto met King Julian en de rest van de figuren voordat we buiten stappen. Wederom zijn alle buitenattracties gesloten wegens onwweersdreiging dus daar gaan onze plannen om SheiKra te doen. Na een korte snack dan maar tijd voor de volgende show: Opening Night Critters. Een dierenshow die  redelijk nieuw is. Het is erg druk daar alle attracties dicht zijn. Het gaat al eens mis maar eigenlijk is dat wel grappig. We zien honden, katten, vogels, etc. maar ook een kangoeroe, flamingo, stinkdier en emoe. De show is wel aardig. We hopen dat als we buiten komen alles weer open zal zijn maar die hoop was ongegrond. Nog maar een show kijken dan. We hebben onder het genot van een snack en drankje de Burn the Floor “Untapped” show gekeken. Een Flamenco en tap dance show. Leuk om te zien maar we doen liever de attracties!

Tegen het eind van de show, het is ondertussen al half 5, merken we dat de attracties terug opengegaan zijn en zij blijven dit ook voor de rest van de dag. Veel heeft het niet geregend maar de onweersdreiging was blijkbaar groot genoeg geweest. Laura en Karine lopen al vooruit richting SheiKra en als zij al inde rij staan regel ik even de child swap. Dit is blijkbaar de enige attractie waar je het eerst moet regelen ipv aan de uitgang te wachten. Na 30 minuten hebben de dames de SheiKra gereden (in de middelste rij) en dit keer wisselen Laura en ik van plaats. Met onze child swap pas gaan Karine en ik terug via de express ingang naar de attractie. We nemen samen achterin plaats en genieten van de wilde rit. Het toffe aan deze rit is dat ze je vlak voor de eerste afdaling even laten hangen terwijl je recht naar beneden kijkt.

Vandaag kan je bij een stand van Coca Cola blikjes met je eigen naam laten maken. Dat lijkt ons wel leuk dus op naar het Morocco gedeelte. Tessa wil eerst nog wel even in het Sesame Street gedeelte in de Air Grover en al snel zit ze helemaal van voor in deze kinderachtbaan. Daar het rustig is snelt ze na de rit nog eens naar de ingang en rijdt ze de attractie een 2^e maal. We lopen nu verder naar de Coca Cola stand en wachten een tiental minuutjes voordat het onze beurt is. We kunnen ieders 2 blikjes maken. We maken er behalve onze eigen blikjes dus ook nog voor enkele mensen van het thuisfront. Met 8 blikjes in onze rugzak gaat het verder. We gaan de kabelbaan (Skyride) doen die doorheen het park loopt. Deze jaren 60 rit is wel geinig en je ziet het park eens vanuit een ander perspectief. We stappen weer uit aan de andere kant van het park en lopen nog even naar de Tidal Wave. Hier ga je met een grote boot van een steile helling af waarna je met een grote plons neerkomt. We gaan hem niet doen want je komt er redelijk verzopen uit maar gaan wel even kijken op de brug die over de baan loopt. Hier kan je gaan staan als je de plons wilt ervaren zonder in een boot plaats te nemen. Wij nemen plaats achter een glazen wand en blijven dus droog maar enkele kinderen op de brug worden door het water kledder nat. We hebben het al wel een beetje gehad voor vandaag en besluiten nog iets te gaan eten voordat we gaan aanschuiven voor de Kinetix show en vuurwerk aan het eind van de dag. We gaan nog even aanschuiven voor het pizza buffet. Als we klaar zijn en onze bekers goedgevuld mee buiten nemen, gaan we in de buurt van de ingang van het terrein waar het optreden gaat plaatsvinden zitten. Na 30 minuten mogen we binnen en kunnen we plaatsen in het midden van de 2^e rij bemachtigen. We gaan dus goed zicht hebben op de show.

Het optreden begint pas over een uur maar de animatoren houden het publiek goed bezig en Tessa danst er op los. Tegen 9 uur begint dan de Kinetix show. Een mega bangelijke show waar onder begeleiding van een band verschillende artiesten hun kunsten laten zien. Het begint met turners op een air floor en dan volgt een man met een kind die zich in allerlei bochten kon wringen. Vervolgens krijgen een stoel opstapel/balanceer act te zien. Verder volgen nog een hoelahoep act, een act van 2 vrouwen in een ring en een trampoline act. Deze ene act is nog beter dan de andere en is zeker een aanrader. Na de show volgt het vuurwerk en deze kon zeker wedijveren met het 4 juli vuurwerk van SeaWorld. Zodra de show gedaan is lopen we rustig terug naar de uitgang. Hier geen situaties zoals bij SeaWorld. De paden zijn breder en bij de uitgang staan al de nodige treintjes te wachten om je terug naar je auto te brengen. Ook bij het buiten rijden staan er medewerkers het verkeer te regelen dus we zijn al zeer snel van de parking af. Na een rit van dik een uur tanken we nog even want de tank is bijna leeg en vervolgens rijden we het laatste stukje naar huis. Om half 12 duiken we ons bed in en morgen zullen we lekker uitslapen want we hebben niet echt iets op het programma staan.

dag 11 (8 juli)

Na de drukke dag van gisteren hadden we echt weer nood aan een rustdag. We staan lekker laat op en zodra iedereen ontbeten en aangekleed is gaan we nog even op pad richting Clermont. We stoppen nog even bij Michael’s en Famous Footware voordat we een ijsje gaan halen bij de Twistee Treat. Bij deze Twistee Treat hebben ze een zeer grote keuze aan smaken softijs (39 smaken) We kiezen voor pistache, donker kers, Oreo en een combo van melk en pure chocolade. Het zijn toch altijd weer mega ijsjes die we krijgen ook al kiezen we nog niet eens voor de grootste hoorntjes. We rijden terug naar de villa en de meiden gaan wat video kijken terwijl de ‘oudjes’ wat gaan zwemmen. We sluiten onze rustige dag af met Appelbee’s. De kinderen kiezen voor Chees Bread Pizza (niet echt lekker volgens de meiden) met frietjes. Wij kiezen voor het Take Two Menu. Ik neem de Margarita Queso Chicken en de  Shrimp Scampi Linguine en Karine neemt de Margarita Queso Chicken en de  Seasonal Berry & Spinach Salad. Erg lekker allemaal. We hebben nog wel ruimte voor een toetje. Tessa neemt de Oreo Milkshake, Laura de Oreo Sundae en Karine en ik nemen samen de Blue Ribbon Brownie. Groot genoeg voor 2 volgens het menu en ja we waren blij dat we het samen hebben genomen want het is een mega toetje. Thuis kijken we nog even wat TV, schrijven de blog en gaan weer op tijd slapen. Morgen gaan we naar Busch Gardens in Tampa.

PS vandaag is het nieuwe Harry Potter gedeelte officieel open gegaan. Het was er mega druk met op een gegeven moment een wachttijd van 450 minuten voor de Harry Potter and the Escape from Gringotts attractie. Blij dat we van de week al een groot deel van Diagon Alley hebben kunnen doen! 
 

dag 10 (7 juli)

De wekker gaat al vroeg vandaag maar dat is niet erg want we gaan naar Discovery Cove! Zodra we zijn opgestaan en ons opgeknapt hebben stappen we in de auto. Ontbijten kunnen we in Discovery Cove. Tegen half 8 komen we aan en krijgen we een badge met eigen foto omgehangen. Hier staat ook op om hoe laat we met de dolfijnen kunnen gaan zwemmen (10 uur). Bij binnenkomst wordt er een foto van ons samen gemaakt en worden we naar de Laguna Grill gebracht waar ontbijt klaar staat. Van ei met worst en aardappelen tot wafels met siroop en van fruit en yoghurt tot mini muffins; er is genoeg keus. We ontbijten heerlijk rustig buiten en lopen dan verder het park in. We lopen richting The Grand Reef waar we onze handdoeken op een paar stoelen leggen. We steken onze spullen in een locker en halen onze snorkels en wetsuits op. Laura probeert zich in een volledige te hijsen maar, zodra ze hem heeft aangekregen, beslist ze toch ook net als ons maar een vest aan te doen. Veel makkelijker! Ik ga bij de Guest Services nog even een duikbril op sterkte halen zodat ik ook perfect kan kijken onder water. Goede service.

 

Als we allemaal ingesmeerd zijn met zonnebrand (welke we daar ook kregen) gaan we de vogels bezoeken in de Explorer’s Aviary. Voordeel is dat het nu nog rustig is en de vogels honger hebben dus ze zullen goed naar je toekomen. Zodra we een bakje met voer hebben komen de vogels dan ook al snel aangevlogen; de een nog mooier dan de ander. Tessa vindt het allemaal niks en blijft van een afstandje toe kijken. We lopen terug naar onze stoelen en Karine en Laura duiken alvast in The Grand Reef. Al snorkelend kan je hier de mooiste vissen onder je door zien zwemmen. Ook pijlstaartroggen met wel meer dan een meter doorsnee zwemmen gewoon onder je door en deze kan je zelfs gewoon aanraken. Machtig om te zien. Het is ondertussen bijna aan ons om te gaan zwemmen met de dolfijnen dus we melden ons aan bij onze Cabana (de Sand Dollar) maar krijgen te horen dat er wat vertraging is dus of we een half uur later willen terugkomen. In de tussentijd gaan we dan maar de Wind-away River doen. Een rustig stromende rivier waar je je lekker door kan laten vervoeren doorheen een stuk van het park en de Explorer’s Aviary. Op sommige stukken is het 2,5 meter diep dus best wel een vest of zo’n lange worst meenemen.

 
De rit duurt langer dan we voorzien hadden en we moeten ons dan ook nog haasten om op tijd terug te zijn aan de Cabana. Even het nodige paperas werk invullen (want al het risico is voor jezelf) en wat uitleg van een van de trainers. Tegen 11 uur stappen we eindelijk het water in en al snel komt de eerste dolfijn, CJ, aangezwommen. CJ is een mannetje van 22 jaar oud. We mogen hem aaien en visjes voeren en op een gegeven moment worden we door hem van de ene kant naar de andere kant getrokken door je vast te houden aan z’n rug- en zijvin. Ondertussen worden de nodige foto’s van je gemaakt en de rit zelf duurt niet lang maar is wel een ervaring. CJ wisselt dan van plaats met Sasha; een vrouwtje van 9 jaar. Ook haar mogen we strelen en we laten haar kunstjes doen en geluidjes maken. Dan was het tijd voor de kusfoto. Iedereen mag haar een kus geven en nog even poseren voor de foto. Tessa durft de eerste keer niet goed maar de tweede keer durft ze het dan toch zodat ook zij een kusfoto met een dolfijn heeft. Als snel, voor je gevoel te snel, is het half uurtje om en word je meegenomen naar een hut waarin je je foto’s kan bekijken. Commercie ten top. Maar aangezien je zelf geen toestel mee in het water mag nemen is het toch heel verleidelijk om foto’s aan te kopen. Dit hebben we dan ook gedaan want het zijn toch wel mooie foto’s geworden die een unieke ervaring vastleggen.

Het is ondertussen haast al weer middag dus tijd om te gaan eten. Het middageten is haast nog uitgebreider dan het ontbijt en ook nu laten we ons weer goed gaan. Je overeten is steeds weer een gevaar met al die ‘all you can eat’ formules. We duiken terug The Grand Reef in en, op Tessa na, vergapen we ons weer aan het natuurpracht. Na een tijd te hebben gesnorkeld is het tijd om wat anders te gaan doen. Tessa wil de Wind-away River nog eens doen en al snel dobberen we weer rond in de rustige rivier. Onderweg laten we nog wat foto’s van ons nemen daar deze toch op de aangekochte foto CD komen. We bezoeken ook nog even de otters en de aapjes. Tessa wil nog wat in het zoet water gedeelte blijven spelen dus ik blijf bij haar en geniet ondertussen van een biertje. In het park zijn namelijk standjes waar je eten en drinken kan krijgen. Pretzels, chips, repen, noem het maar op en ook wijn, bier, frisdrank, slushy’s en zelfs bevroren cocktails (voor de alcohol moet je natuurlijk wel 21+ zijn!). Karine en Laura gaan nog wat snorkelen in de tussentijd. Als Tessa en ik terug gaan naar onze stoelen zien we dat ze een miereneter aan het voorstellen zijn. Ik mag hem een keer voeren en het is een rare gewaarwording om z’n lange tong tussen je dichtgeknepen hand te voelen gaan. We genieten nog verder wat van de dag en de tijd gaat, voor ons gevoel, zeer snel voorbij. Tegen kwart na 5 besluiten we ons maar te gaan omkleden want over een kwartier sluit het park al gedeeltelijk. In de WC-ruimte zijn er douches en omkleedruimtes voorzien. Handdoeken, haardrogers, plastic zakken voor je nat goed; alles wat je maar nodig mocht hebben is voor handen.

We gaan de foto’s ophalen en merken dat onze ochtend foto er niet bij zit. Ze gaan nog wat zoeken maar vinden hem niet terug. We kunnen nu een nieuwe foto laten maken maar daar het haar van de meiden niet echt geweldig zit hebben we dat liever niet. We mogen dan van de week als we in de buurt zijn nog eens langskomen en dan zullen ze dan een nieuwe maken en afdrukken voor ons. Moe maar voldaan komen we terug in de villa aan. Veel honger hebben we niet meer na vandaag dus een broodje zal voldoende zijn voor vanavond. De blog zal voor morgen zijn want we kruipen allemaal bijtijds onder de wol. Het was een zeer leuke maar zeer vermoeiende dag. Morgen dus maar lekker rustig aan doen.

dag 9 (6 juli)

Na een goede nachtrust is het vandaag toch weer vroeg op staan geblazen. Om kwart voor 7 gaat de wekker af en na ons opgeknapt en gegeten te hebben stappen we een uurtje later in de auto om richting Universal te rijden. We zijn mooi vroeg en kunnen weer in het Spiderman gedeelte van de parking staan (rij 552 dicht bij de roltrappen). Bij de tascontrole is het heerlijk rustig en hier zijn we dan ook snel doorheen. Op richting Universal Studios. Het park is zelfs nog niet open als we aankomen en we moeten dan ook even wachten tot de hekken openen. Tickets en vinger scannen en we kunnen binnen. Op naar de Hollywood Rip Ride Rockit. Als snel zitten Karine en Laura in een karretje (eerste rij!) en wachten Tessa en ik in de Child swap kamer tot zij gedaan hebben. Al snel vliegen de dames de steile helling (lees loodrecht) op en na een steile afdaling volgen de loopings en kurkentrekkers. Een zeer geslaagde rit! Zodra ze terug zijn wisselt Karine met mij van plaats en schuif ik met Laura aan voor een nieuwe rit. We mogen weer van voor plaats nemen tot groot jolijt van Laura. Daar Laura de achtbaan zo leuk vindt gaat ze na onze rit zelfs nog een keer terug met Karine.

We beslissen hierna naar de Terminator 2 3D show te gaan kijken. Echter bij aankomst blijkt deze gesloten te zijn tot 10:30u. Spijtig maar helaas, dan maar iets anders gaan doen. We lopen via de Transformers attractie richting TWISTER… Ride It Out. Even een snelle tussenstop zodat we op de foto kunnen met de Transformer Bumblebee en dan stappen we de attractie binnen. Na een kort filmpje over tornado’s aan de hand van de film Twister is het tijd om zelf te ervaren hoe een tornado aanvoelt. Nou ja je voelt wat wind, ziet wat dingen ‘weggeblazen’ worden  en wordt een beetje nat gespoten. Het is aardig maar niet super te noemen. Daar we nog steeds veel tijd over hebben voordat T2 open gaat en we toch nog half in de tornado zitten gaan we naar de volgende rampen attractie; Disaster! Ze zoeken nog wat vrijwilligers voor de film die ze gaan maken en op een gegeven moment zoeken ze een aantal mannen. Laura steekt mijn hand omhoog en ik wordt natuurlijk uitgekozen. Echter ze heeft het zelf ook vlaggen want ook zij moet mee doen. We moeten een aantal gemene wetenschappers spelen. Na een korte uitleg over het feit dat ze een film gaan maken is het tijd om naar de opname studio te gaan. Nadat er stukjes zijn gefilmd met andere mensen is het onze beurt. Met onze labjassen aan en helmpjes op wordt ons deel opgenomen. We moeten gemeen lachen en krijgen dan ‘rotsen’ over ons heen gegooid. Nadat alle filmpjes zijn opgenomen stappen we in een metrostel en rijden we richting een metrohalte waar op dat moment een aardbeving losbarst. De nodige explosies met vuur en een grote lading water dat van de trappen komt afgestormd gaat gepaard met flink wat geschud. We hebben het overleefd! Op naar de uitgang zien we ons zelf terug in de film die net is gemaakt. Geinig!

Bij buitenkomst merken we op dat het nieuwe Harry Potter gedeelte: Diagon Alley open is. T2 zal moeten wachten want dit is zeker iets dat we willen doen. We stappen Londen binnen en nemen wat foto’s en lopen dan naar Kings Cross Station. We gaan de Hogwarts Express nemen richting Hogsmeade. Na onze tickets te hebben laten zien (je moet wel toegang hebben tot de 2 parken op 1 dag) lopen we verder het station in. Het is nog lekker rustig (denk dat het na de officiële opening wel anders gaat zijn) en kunnen dan ook rustig foto’s nemen en filmen hoe we perron 9 ¾ op stappen. Als we het perron opstappen staat de Hogwarts Express al te wachten. Wij moeten nog even geduld hebben maar de volgende trein is voor ons. We worden in onze coupé geleidt en nemen plaats. Zodra de trein gaat rijden zie je op je raam een projectie verschijnen. We rijden Londen buiten en reizen de wereld van Harry Potter binnen. Buiten je coupé hoor je Harry, Hermelien en Ron praten en ook een dementor komt nog even langs. We vermaken ons prima en na een korte rit komen we aan in Hogsmeade.

Zodra we uitstappen lopen we opnieuw naar de ingang want we willen terug naar Diagon Alley. Het is een soft opening dus ze kunnen het ook ieder moment weer sluiten. Op de terugweg krijgen we een ander filmpje te zien en uiteindelijk komen we weer aan in Londen. De Hogwarts Express hoeven we dus al niet meer te doen als het gedeelte officieel is geopend! We lopen nu richting Diagon Alley en kijken onze ogen uit in de wondere wereld die hier is gecreëerd. Van Olivanders tot Weasleys’ Wizard Wheezes en van Leaky Cauldron tot Gringotts. Het is zeer knap gemaakt en we vergapen ons dan ook in alle winkeltjes. Spijtig genoeg is Escape form Gringotts nog niet open. We zullen dus nog een keer moeten terug komen na de officiële opening aanstaande dinsdag. Wel hebben we de Gringotts wisselkantoor kunnen bezoeken en bezitten we nu 10 Gringott dollar. Ook kopen we nog een treinkaartje om in ons fotoalbum te kunnen plakken.

 

 

We verlaten tegen 12 uur Diagon Alley en gaan eten. Het begint net te regenen dus we schuilen heel even tot het over is. Op naar de lockers en ons eten. We hebben onze spullen nog niet uit de locker gehaald of het begint al weer te regenen. We eten onze broodjes onder het afdak van de lockers op, doen de tas en de rugzak in de locker en gaan naar het andere park toe. Na een korte wandeling komen we aan in Islands of Adventure en gaan we richting de Hulk achtbaan. Nadat we Tessa even hebben achtergelaten lopen we naar de ingang. We hebben pech de attractie is gesloten wegens aankomend onweer. Tessa, Laura en Karine besluiten dan maar even Storm Force Accelatron (een soort kopjes rit) te gaan doen. Ze zijn nog niet aangeschoven of de hemelsluizen gaan open en het begint flink te bliksemen en te donderen. Het komt zeker 45 minuten lang met bakken uit de lucht. De mensen die toch nog door de regen lopen komen als verzopen katjes schuilen onder een van de afdaken. Ik sta ‘droog’ onder het afdak van Cafe 4 en de dames zijn zo slim om te wachten bij de uitgang van de attractie. Ja ‘droog’ want het regent en waait zo hard dat zelfs onder het afdak je nog nat wordt. Pas nadat het iets minder hard begint te regenen komen zij ook bij mij mee schuilen. Het blijft zachtjes regenen en trekken dan maar richting The Amazing Adventures of Spider-Man. Het is 75 minuten aanschuiven en al snel hebben we door dat het eerste deel van de rij in de openlucht is. Dat gaat het dus niet worden. We schuilen even in de shop van de attractie en besluiten het maar op te geven want de lucht klaart precies niet op. De attracties die we nog wilde doen zullen dus voor een volgende keer zijn. Het regent steeds minder als we terug lopen naar onze locker in Universal Studios. We halen alles op en lopen, nu droog, naar de parkeergarage toe. We zijn nog niet in de garage of het begint al weer te regenen. Goede keus dus. Onderweg naar de villa krijgen we nog een flinke zondvloed over ons heen en af en toe is het zeer moeilijk rijden op de snelweg. We geraken echter zonder problemen thuis en kunnen uitstappen terwijl het licht spettert. Eens binnen begint het al weer harder te regenen en de rest van de middag stopt het niet. Ook de nodige flitsen en gebulder zijn regelmatig waar te nemen. We hebben er dus heel goed aan gedaan om terug te gaan.

Ik ga thuis al vast een deel van de blog schrijven, Karine gaat lezen en de kinderen houden zich wat bezig met hun tablets. Tegen een uur of 5 is het eindelijk droog geworden (Er is blijkbaar 41mm regen gevallen vandaag in Universal Studios). Vanavond gaan we bij onze favoriet nummer 1 eten; Texas Roadhouse. We bellen al even vooruit zodat we straks niet te lang moeten aanschuiven voor een plaats. Maar goed ook want als we aankomen is het al goed druk. We moeten een paar minuten wachten maar in die tussentijd kunnen we ons te goed doen aan de doppinda’s die in een groot vat bij de ingang staan. En het leuke is je mag de doppen op de grond gooien. Na nog geen 5 minuten is het aan ons en begint ons wachtlichtje te flikkeren. We krijgen een tafel in het midden van de zaak en na een paar minuten staan ze al te line dancen naast onze tafel. Tessa kiest dit keer voor de hotdog met frietjes en de rest gaat voor de steak. Ik een 8 oz, Karine een 6 oz en Laura voor de grote kinder versie (ik gok een 4 oz). Het smaakt weer heerlijk en de prijs is gewoon belachelijk weinig. Tessa eet en drinkt voor $ 3,70 (ongeveer € 2,75). Probeer dat maar eens bij ons te vinden! In totaal zijn we zonder tipgeld 45 dollar kwijt.

Vanavond extra vroeg gaan slapen want morgen staat Discovery Cove op het programma!

dag 8 (5 juli)

Na het late uur van gisteren zijn we vandaag lekker laat opgestaan. Ieder heeft lekker in zijn eigen tempo ontbeten. Vandaag moet niks, nou ja bijna niks. Ik schrijf even de blog van gisteren en neem dan even een duik in het zwembad. Laura is de hele dag niet uit het zwembad te krijgen met haar duikbril en snorkel. Zelfs met een snorkel kan je nog heel veel lawaai maken terwijl je onder water bent. België speelt vandaag de kwartfinale van het WK dus we zetten de TV even op zodat we af en toe kunnen zien wat de stand is. Spijtig genoeg einde verhaal voor de Belgen. Nou ja vanavond spelen de Nederlanders nog dus zullen daar dan wel voor supporteren. We stappen allemaal even in de douche en kijken wat van de wedstrijd Nederland – Costa Rica. Tegen 6 uur wordt het tijd om wat te gaan eten. We rijden in de regen richting TGI Friday’s en vinden een mooi plekje dicht bij de deur. Het restaurant is flink verbouwd sinds de laatste keer dat we er geweest zijn en spijtig genoeg nemen ze geen foto’s meer aan tafel. Was altijd een leuke herinnering van onze vakantie. De kinderen nemen allebei de kip met frietjes, Karine de ribbetjes en ik de Jack Daniel’s mixed grill (sirloin & kip). Het smaakt zoals gewoonlijk weer erg lekker. We zien Nederland winnen na strafschoppen dus voorlopg kunnen we verder supporteren dit WK. We hebben nog wel plek voor een toetje en Karine en ik nemen de Tennessee Whiskey Cake en de kinderen nemen allebei een Cup of Dirt (chocolade pudding met Oreo stukjes en snoep wormen). We zijn weer mooi op tijd thuis en kijken nog wat TV voordat we gaan slapen. Morgen Universal en Islands of Adventure waar we de attracties gaan doen die we vorige keer niet konden doen.

dag 7 (4 juli)

We staan vandaag vroeg op want we gaan naar SeaWorld. Maar voor dat ik het vergeet; Happy 4th of July! Vandaag is het de nationale feestdag en dat merken we ook als we bij SeaWorld naar binnen rijden. Het hele gazon staat bezaait met Amerikaanse vlaggetjes. Er is al heel wat volk op de been ik gok dat het straks alleen nog maar erger gaat worden. Na de verplichte tascontrole (ze controleren hier iets strenger qua eten en drinken maar snacks en water + kleine coolers zijn perfect welkom) komen we aan bij de poortjes. Snel even onze tickets en rechter wijsvinger laten scannen en we zijn binnen. Als eerste attractie staat de Manta op het lijstje. Tijdens deze achtbaanrit hang je in horizontale positie onder de achtbaan en ga je af en toe van zero G naar veel G. Karine gaat met Laura naar binnen want het is maar 5 minuten aanschuiven. Na de rit ga ik nog eens terug met Laura en op de weg naar buiten haal ik nog even een child swap kaartje op. Die gebruiken we later op de dag nog wel even als het drukker zal zijn in het park. Tessa klaagt dat ze wat hoofdpijn heeft dus we lopen even richting de EHBO voor een pilletje. We stoppen onderweg nog even bij het roggenbassin waar je de roggen kan aaien.  

We gaan naar TurtleTrek; een 3D show in een koepelvormig theater. We hoeven maar kort aan te schuiven en al snel kunnen we in de wachtruimte kijken naar de zeekoeien en de schildpadden. Hierna halen we onze 3D brillen op en stappen we het koepelvormige theater in. We zetten onze brillen op en kijken een film over het leven van de schildpad vanuit het oogpunt van een schildpad. Het is echt knap en af en toe heb je echt het idee dat de vloer beweegt want regelmatig neem je een duik en door de koepel lijkt het echt of je mee beweegt. De show is echt de moeite waard! De temperatuur is ondertussen al hoog genoeg om een waterattractie te doen en nadat we onze spullen in een kluisje hebben gedaan gaan we naar Journey to Atlantis. Een wilde bootrit met een aantal flink steile afdalingen. Net voordat we willen instappen is er een technisch probleem en we moeten nog enkele minuten langer wachten voordat we aan de rit kunnen beginnen. We zitten in totaal met 6 personen in de boot (kunnen er 8 zijn) en als snel varen we door Atlantis richting de eerste grote afdaling. Als we beneden aankomen met een grote Splash  zijn we al flink nat geworden. Ja dit is echt een attractie waar je verzopen uit kan komen! Na de rest van de rit en nog een flinke afdaling (waarvan een deel een achtbaanritje is) stappen we goed nat uit de attractie. Karine is zelfs tot op haar onderbroek nat geworden. Ach het zal wel opdrogen want ’t is hier warm genoeg! Laura wil graag de volgende achtbaan doen; de Kraken. Ik en Laura schuiven aan terwijl Karine met Tessa aan de uitgang wacht. Terwijl we staan aan te schuiven gaan de hemelsluizen open. Het regent even flink en we laten even 1 rit aan ons voorbij gaan want anders zullen we nog natter zijn dan dat we uit Journey to Atlantis zijn gekomen. Het is bijna droog als we beslissen in te stappen en de rit kunnen we helemaal droog doen. Ik vraag wederom om een child swap kaartje maar ze hebben enkel nog een Ride Re-Admission Pass. Deze kan je ook gebruiken op andere atrracties dus die houden we wel even bij. Karine schuift nogmaals met Laura aan want de wachtrij is nog geen 5 minuten. Ook zij regelt nog even zo’n kaartje. We halen de spullen uit het kluisje en lopen richting Antartica: Empire of the Penguin. We willen deze nog even doen voordat we gaan eten maar bij het zien van de wachttijd, 60 minuten, beslissen we maar eerst te gaan eten en de attractie op een later tijdstip te doen.

We lopen richting Terrace Garden Family Buffet en na het kopen van een ticket ($15,- pp) kunnen we gaan genieten van het pizza en pasta buffet. We vullen onze buiken met pizza, pasta, brood, salades en desserts. Ook laven we nog even onze dorst en terwijl we binnen zitten te eten breekt een serieuze regenbui los. De mensen die we buiten zien lopen zijn verzopen katjes. Ook al zijn we eigenlijk klaar met eten wachten we toch wel even met doorgaan tot het droog is. Na een minuut of 30 is het droog en kunnen we verder op pad gaan. Next stop; Wild Artic. Hier kan je een ‘helicoptervlucht’ over Antartica doen. Ze hebben 2 versies. De normale en de simulator rit. Daar de wachttijd bij de normale rit een stuk korter is dan bij de simulator rit gaan we deze doen. Na het filmpje kan je doorlopen in de wereld van de ijsberen, Beluga walvissen en walrussen. De dames zouden graag de simulator versie willen doen dus na buitenkomst gaan zijn nog eens in de rij staan. De rij is al een heel stuk korter geworden en al snel zitten ze in de simulator rit. Zelfde filmpje maar nu wordt je flink door elkaar geschud.

Normaal gezien zouden we geen Shamu show gaan doen maar we zien dat het stadion net aan het vollopen is dus we gaan toch nog maar eens een keertje kijken. We hebben perfecte plaatsen net buiten de splashzone met niemand voor ons. We kunnen alles heel goed zien en genieten van de show. Viel het gespetter de laatste 2 andere keren flink tegen was het dit jaar wel flink prijs. Ze hebben fonteinen aan de rand van het bassin gezet en ook Shamu is ondertussen flink gegroeid tot een mega orka! Als hij met z’n staart zwaait of neer komt van een sprong dan vliegt het water echt wel tot aan het eind van de splashzone. Je bent dus gewaarschuwd als je besluit in de splashzone plaats te nemen.  In het stadion heb je ook gratis Wifi dus even gekeken hoe het verder met het weer zit maar dat zag er goed uit.

We willen graag de Blue Horizons zien maar het duurt nog 90 minuten voor de show begint. Laura zou graag de Kraken nog eens doen en met de Ride Re-Admission Pass gaat ze naar de Express ingang. Normaal is de wachttijd 55 minuten maar Laura zit binnen de 10 minuten op haar stoeltje. Handig dus die kaartjes! Daar we nog steeds tijd over hebben gaan Karine en Laura de Manta nog even doen. Met het child swap kaartje lopen ze via de uitgang naar binnen en ook hier moeten ze dus niet lang aanschuiven. De dames genieten weer volop van deze supergoede attractie. We besluiten nu maar te gaan aanschuiven voor de Blue Horizons show want het theater zal zo opengaan. Ook hier kunnen we goede plaatsen bemachtigen en zitten we net achter de splashzone. Deze show is een combinatie van een dolfijnenshow met een circusshow a la Cirque du Soleil (+ nog wat rondvliegende ara’s). Het is echt een erg mooie show en zeker het bekijken waard!

Na de show is het tijd voor de laatste attractie die we nog niet gedaan hebben; Antartica: Empire of the Penguin. De wachttijd is nog altijd 60 minuten maar we gaan hem toch maar doen. De aangegeven tijd is zeer correct want na exact 60 minuten kunnen we binnen. We komen binnen in het land van de pinguïns en na een kort filmpje kunnen we verder doorstappen richting de karretjes. Er is een milde en wilde versie van de rit en we splitsen dan ook op. Ik mild en de rest wild. De karretjes zijn ronde op luchtkussens voorbewegende schijven waar je met 9 man te gelijk in kan plaatsnemen. De karretjes bewegen automatisch over het parcours maar je ziet niet waar je heen zal gaan daar alles zonder spoor gebeurd. Het principe is zeer leuk gevonden maar de uiteindelijke rit vinden we allemaal tegenvallen. De wilde rit is niet echt wild en de rit zelf duurt maar zeer kort. Het laden en lossen duurt haast langer dan de rit zelf. Aan het eind van de rit kom je in het pinguïnverblijf aan. De temperatuur is hier erg laag en veel mensen staan dan ook te bibberen van de kou met enkel een T-shirt en korte broek aan. Lekker afgekoeld stappen we weer buiten en gaan we een broodje eten bij de Lakeside Panini Bistro. De kids nemen een broodje kaas op een broodje in de vorm van een vis (+chips en drankje) en wij nemen allebei een Turkey Bacon Panini. Echt veel meer krijgen we er niet in want het buffet van deze middag was weer meer dan genoeg geweest. Na het eten gaan we naar de Sea Lions Tonite: SeaWorld’s Parody Show kijken. Hier nemen de zeeleeuwen, otter en walrus de andere shows en attracties in het park op de korrel. We moeten flink lachen en hebben het prima naar ons zin.

Om kwart voor 9 is de show gedaan en we besluiten vast richting het Bayside Stadium te lopen waar over een uur het vuurwerk zal losbarsten. We zijn precies niet de enige met dat gedacht want er is een flinke mensenmassa op weg naar daar. Als we in de buurt van het stadion komen zien we dat deze eigenlijk al helemaal vol zit. We besluiten dan maar op het gras vlakbij te gaan zitten. Prima zicht gegarandeerd! Karine en Tessa gaan nog even naar het WC en willen nog wat popcorn scoren. Het WC dat lukt nog wel maar de popcorn is helaas pindakaas. Ze hebben zelfs mega veel moeite om terug te geraken want er zijn al stukken afgesloten wegens te veel volk. Ze moeten mega ver omlopen en met veel geluk geraken ze terug bij ons. We kunnen in de verte het vuurwerk van Universal vrij goed zien dus we hebben ondertussen mooi iets om naar te kijken. Om kwart voor 10 begint de show met veel gezang. Man wat hebben die Amerikanen veel liedjes over Amerika. Dat hebben wij in België toch niet. Na de strijdkrachten te hebben geëerd en trouw te hebben gezworen aan de vlag is het tijd voor het volkslied. Om bijna half 11 is het tijd voor het vuurwerk. Veel geknal en aan het eind was het vuurwerk zo fel dat het voor eens en altijd op je netvlies werd gebrand. Tijd om naar huis te gaan dus, net als alle anderen, voetje voor voetje schuiven richting uitgang. Nog even een pitstop en een bezoekje aan een van de winkeltjes en dan op richting de auto. Waar stond hij ook al weer??? Even wat zoekwerk moeten verrichten maar uiteindelijk toch gevonden. Ondertussen is het al half 12 en nu kunnen we beginnen aan te schuiven om de parking af te komen. Het gaat voor geen (mili)meter vooruit! Om middernacht is het ons eindelijk gelukt om van de parking af te geraken en rijden we terug naar de villa. Om kwart voor 1 kunnen we eindelijk ons bedjes inkruipen. Morgen maar lekker lang uitslapen en een rustdagje houden!

dag 6 (3 juli)

De wekker gaat al vroeg vandaag want we willen op tijd in Aquatica zijn. Na een snel ontbijt is het op naar Aquatica. We zijn er net voor half 9 en de parking is nog niet eens open. Na enkele minuten mogen we toch doorrijden en we hebben dan ook een mooi plekje onder een boom in de buurt van de ingang. Met al onze spullen lopen we naar de ingang. Ook hier tascontrole en dan even wachten tot de poorten opengaan. Dit kan natuurlijk niet zonder dat eerst het Amerikaans volkslied heeft gespeeld. Zodra we eindelijk binnen mogen en onze vingerafdruk weer is geregistreerd is het op naar een plek ik de buurt van Walkabout Waters. Jammer maar helaas het is nog geen 9 uur dus erg ver kom je het park nog niet in. We regelen al vast ons kluisje en wachten even geduldig af tot het 9 uur is. Klokslag 9 uur mogen we verder het park in en we kiezen precies dezelfde stoelen als 4 jaar geleden aan de Walkabout Waters. Hier heb je een mooi overzicht over het geheel en zitten we onder een parasol. Altijd makkelijk qua schaduw en voor het geval dat het zou gaan regenen want dan blijven de spullen mooi droog. We plaatsen alle spullen van waarde in het kluisje en gaan onze vouchers, welke we al in december met een mooie korting hadden gekocht (zie hier), inwisselen voor een paar mooie armbandjes. We kunnen de hele dag onbeperkt eten en drink bij de Banana Beach Buffet. We halen meteen al wat te drinken en vullen ook onze beker van 4 jaar geleden. Dan is het op naar de glijbanen.

We beginnen met de Walhalla Wave; een familieglijbaan in een bochtig en regelmatig donker parcours. We klimmen eerst 101 treden omhoog en nemen plaats in de grote band. We gaan met een flinke vaart naar beneden en regelmatig gaat het  bootje bijna recht omhoog. Goed vasthouden is zeker de boodschap. De eerste keer was met ons 4 samen, de rit erna gaan Karine en Tessa apart en ga ik samen met Laura. Het gaat nu wel minder heftig dan als we met 4 gaan. Hierna op naar de glijbaan ernaast. Na wederom 101 treden naar boven te zijn geklommen komen we aan bij de HooHoo Run. Dit is een rechte glijbaan met enkele bulten in het traject. Deze gaat ook een stuk stijler naar beneden dus hier mag je met maximaal 3 personen in. We besluiten ons weer op te splitsen en Karine en Laura bijten de spits af. Ik volg nadien met een enigszins bange Tessa in de volgende band. Tessa heeft het nu wel even gehad met de glijbanen en gaat Walkabout Waters verkennen (een hele grote waterspleetuin). De rest gaat nog even de Taumata Racer doen. Ook hier weer meer dan 100 treden klimmen (dat gaan we voelen morgen denk ik) en dan op een matje, met je gezicht eerst, suizen door een stel gesloten buizen die eindigen in een steile roetsj naar beneden. Laura heeft zich wat pijn gedaan tijdens de rit maar buiten een beetje koppijn niks ernstig. We halen Tessa op en lopen met z’n allen naar de nieuwste attractie van Aquatica; De Ihu’s Breakaway Falls. Ik ben de enige die deze gaat doen en klim 124 treden omhoog om dan plaats te nemen in een soort koker waarop een gegeven moment de vloer van onder je wordt gehaald en je met een noodgang loodrecht naar beneden valt in een buis om dan na een lang bochtig parcours te eindigen in een open lange waterbak. Zeker niet slecht maar zeker niks voor de rest gok ik zo. Daar het qua drukte nog steeds goed mee valt aan de glijbanen besluiten we ook nog even de Whanau Way en de Omaka Rocka te doen. Nog een stel dol dwaze glijbanen.

We beginnen nu toch een beetje trek te krijgen dus we besluiten maar iets te gaan eten bij de Banana Beach Buffet. Pizza, pasta, kip, sla, toetjes, brood,…. Ze hebben genoeg keus en je kan van dat alles zoveel eten als je maar wilt. Met onze buiken meer dan genoeg gevuld gaan we terug naar onze stoelen. De kinderen gaan Walkabout Waters onveilig maken en wij gaan even op onze stoelen uitrusten want zo’n waterpark is aardig vermoeiend. Na een tijdje zijn de kinderen wat uitgespeeld en wij uitgerust dus is het tijd om lekker rond te gaan drijven in de Roa’s Rapids. Een ‘wilde’ rivier in het hart van het park waarbij je het best een zwemvest draagt. Niet omdat hij zo wild is dat je deze nodig hebt maar wel omdat het er voor zorgt dat je goed blijft drijven. We doen 2 toertjes want de kinderen vinden deze superleuk om te doen. We hebben nog maar enkele glijbanen niet gedaan en lopen dan maar richting Tassie’s Twisters. Hier is het een beetje onduidelijk waar je nu precies moet aanschuiven voor je band maar we hebben de goede rij toch snel kunnen vinden. We wachten een tiental minuutjes en drijven dan een stukje in Loggerhead Lane (een rustige rivier) naar de ingang van de attractie. 15 minuten later glijden we naar beneden en komen we via een grote kom weer terug in de Loggerhead Lane uit. We drijven rustig een keertje of 2 rond en als we bijna bij de uitgang zijn moeten we verplicht het water uit. Wegens onweersdreiging moet iedereen het water uit en sluiten alle attracties.

We besluiten dan maar te gaan eten want het is ondertussen al middag geweest. We zijn niet de enige met het idee en er staat op een gegeven moment dan ook lange rijen bij de buffetten. We hebben buiten nog mooi een tafeltje kunnen scoren onder een afdak dus als het later begint te regenen zitten we perfect droog terwijl we ons middageten naar binnen schuiven. Al snel klaart de hemel weer op en ondertussen zijn onze buiken wederom te vol. Zodra we weer terug bij onze stoelen zijn gaat alles weer open en Tessa duikt weer de Walkabout Waters in en Karine, Laura en ik gaan nog eens van de HooHoo Run (ik eerst met Karine en Karine erna nog met Laura). De kinderen willen eigenlijk nog een keer in de Roa’s Rappids maar wij hebben daar eigenlijk niet meteen zin dus de 2 dames gaan samen op stap. Nadat de kids een dik half uur later terug zijn gaan we met z’n vieren nog eens van de Walhalla Wave. Fun verzekerd! De Roa’s Rappids hebben toch wel een grote aantrekkingskracht en we besluiten deze dan ook nog eens een keer (zeg maar 2 keer) te gaan doen dus de zwemvestjes weer aan en drijven maar. Als we bijna een 2^e keer volledig rond zijn begint de lucht goed donker te zien en wederom moet iedereen het water uit. Alles sluit vandaag dus voor een 2^e keer.

Daar het toch wel goed donker begint te zien en het ondertussen al bijna 5 uur is besluiten we ons maar te gaan afdrogen en omkleden zodat we hopelijk nog droog naar de auto kunnen wandelen. We halen de spullen uit het kluisje, kleden ons om en brengen nog even de sleutel terug. We komen droog aan bij de auto en rijden al snel terug naar de villa. We zijn nog maar net vertrokken of de eerste druppels beginnen al te vallen en niet veel later regent het al aardig. We stoppen onderweg nog even bij de Wawa om te tanken ($ 50,- voor 14,25 gallon; lees nog geen € 37,- voor bijna 54 liter of te wel € 0,68 de liter!) en bij de Publix voor ons avondeten. Onze buiken zitten nog te vol van deze middag dus veel honger hebben we niet. We eten wat soep met brood en het is duidelijk meer dan genoeg. Iedereen vermaakt zichzelf deze avond een beetje en ik schrijf rustig de blog. We gaan allemaal bijtijds slapen want morgen wordt een lange dag. We gaan ‘the 4th of July’ vieren in SeaWorld en zullen ’s avonds laat nog naar het vuurwerk gaan kijken.